Zwrot „małżeństwo mieszane” odnosi się do każdego małżeństwa zawartego między stroną katolicką i stroną ochrzczoną należącą do Kościoła lub wspólnoty kościelnej nie mającej pełnej łączności z Kościołem katolickim.
Małżeństwo między dwiema osobami ochrzczonymi, z których jedna została ochrzczona w Kościele katolickim lub po chrzcie została do niego przyjęta, druga zaś należy do Kościoła lub wspólnoty kościelnej nie mającej pełnej łączności z Kościołem katolickim, jest zabronione bez wyraźnego zezwolenia kompetentnej władzy.
Tego rodzaju zezwolenia może udzielić ordynariusz miejsca, jeśli istnieje słuszna i rozumna przyczyna. Nie może go jednak udzielić bez przyjęcia przez stronę katolicką oświadczenia, że jest gotowa odsunąć od siebie niebezpieczeństwo utraty wiary (przyrzeczenie absolutne), jak również złożyć szczere przyrzeczenie, że uczyni wszystko, co w jej mocy, aby wszystkie dzieci zostały ochrzczone i wychowane w Kościele katolickim. Strona może nie wypełnić tego zobowiązania z przyczyn od siebie niezależnych.
Obydwie strony, katolicka jak i niekatolicka, powinny być pouczone o celach oraz istotnych przymiotach małżeństwa, których nie może wykluczać żadna ze stron.
Celami małżeństwa są: dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa (kan. 1055). Istotnymi przymiotami małżeństwa są: jedność i nierozerwalność (kan. 1056). Norma ta jest normą prewencyjną. Ma zapobiegać ewentualnemu zawieraniu małżeństw nieważnych z powodu symulacji częściowej. Tym bardziej, że w wielu środowiskach niekatolickich rozumienie celów i przymiotów małżenstwa może być bardzo odmienne w stosunku do doktryny Kościoła katolickiego, zwłaszcza w kwestii nierozerwalności małżeństwa.
Rozbieżności dotyczące wiary, samej koncepcji małżeństwa, odmiennych mentalności religijnych, mogą stanowić źródło napięć, zwłaszcza w odniesieniu do wychowania dzieci. Dlatego Kościół musi troszczyć się o zachowanie trwałości i stałości nierozerwalnego węzła małżeńskiego oraz powstającego stąd życia rodzinnego.
Brak jednolitości wyznaniowej pomiędzy małżonkami może nieść ze sobą trudności w zachowaniu wiary oraz przyczyniać się do zakłócenia harmonii życia rodzinnego.
Ordynariusze miejsca oraz inni duszpasterze winni troszczyć się o to, ażeby katolickiemu małżonkowi i dzieciom zrodzonym z małżeństwa mieszanego nie zabrakło pomocy duchowej do wypełnienia ich obowiązków. Mają też wspierać małżonków w utrwalaniu jedności życia małżeńskiego i rodzinnego.